Als ik zing, dan lacht ze. Wat muziek met het brein van je baby doet.

De sneeuwvlokken uit de kerstreclame van de Plus en de alleenstaande vader die mag mee gourmetten met zijn dochter en schoonfamilie zorgen voor tranen. Het verhaal is natuurlijk ontroerend, Maar het lieve meisje met de sproetjes op haar neus die het gourmetbakje inpakt met mooi rood kerstpapier en met een glimlach de deur open doet voor haar verraste vader die met tranen in zijn ogen de deur binnenstapt, is niet per se de reden dat ik op de bank een traantje weg pink. De muziek met hese zanger en piano – die zacht en subtiel begint – bouwt zich gedurende de reclame op en weet zich op het hoogtepunt van de hereniging om te bouwen tot een emotionele piek. Naast het meeslepende verhaal, zijn het dus de tonen en de opbouw van de muziek de reden van die groter wordende brok in de keel of traantje in m’n ooghoek. Muziek doet meer met me dan ik dacht. In de afgelopen week heb ik eens goed opgelet naar liedjes op de radio en mijn lichaam. Hoe deze hierop reageerde. Of reclames op televisie. Simpele fluitende mensen op straat. Omdat ik merk dat muziek meer effect heeft op mijn lachspieren en traanbuizen dan ik verwacht had en omdat ik denk dat het niet alleen op mij maar ook op mijn kinderen effect zal hebben, wilde ik hier heel graag over schrijven.

‘Someone like you’ van Adele en ‘Just the way you are’ van Bruno Mars zijn de standaard melodieën die ik zing op vaste momenten die ik met Vicky heb. Als ik haar naar bed breng neurie ik ze zacht en ’s ochtends wat harder. Ook in de huiskamer is muziek onderdeel van een ritueel. Als wij op zondagochtend Classic FM aan hebben staan of andere (klassieke) muziek, is het instant rustig in huis en hangt er een fijne vibe bij de kinderen. Ik merk dat Vicky er positief op reageert. En ook al is ze pas 3 maanden, soms probeert ze haar stembanden te gebruiken en doet ze geluidjes na. Ik ben het internet eens opgegaan voor informatie over muziek en het brein en de ontwikkeling van kinderen. Dit moet toch wel effect hebben of in ieder geval íéts teweeg brengen.

Muziek versterkt de emotionele intelligentie.

“Muziek zorgt voor een grotere activiteit op de insula, het hersengebied dat zintuiglijke prikkels bundelt binnen een emotionele context.” – Aldus Erik Scherder, op de site van het lkca.

Door deze activiteit halen de hersenen bij het horen van muziek gevoelens in het lichaam naar boven, zowel bij volwassenen als in het lichaam van de allerkleinsten. Tijdens het luisteren ervaar je blijkbaar diepe emoties zoals intens geluk, diep verdriet, ontroering, verrassing. Omdat deze intense gevoelens in het dagelijks leven niet zoveel voorkomen, kun je die via muziek in principe elke dag ervaren. Dat betekent wel dat de muziek die deze prikkeling geeft, ‘verteerbare’ muziek moet zijn en prettig voor het oor, wat uiteraard per mens weer verschilt. Je kunt bij je baby goed zien of muziek fijn is om te luisteren en door al die emoties die muziek oproept, kun je ook je kindje beter leren kennen en zien hoe die emoties op het gezicht te zien zijn.

De ontwikkeling van de (jonge) hersenen.

“Als je muziek luistert spelen bepaalde verwachtingspatronen een rol van een toon die daarna wel of niet gaat komen.” Dit vind ik ook nog wel een interessant gegeven, gevonden op de site van Mieras. Het is dus zo dat muziek de hersenen van baby’s traint in voorspellingen doen, tonen aan elkaar koppelen en het ontdekken van herhaling. Muziek traint dus blijkbaar kanalen in de hersenen die een belangrijke rol spelen bij het leren lezen. Die kun je maar in je pocket hebben. Een prachtig alternatief voor ouders die het moeilijk(er) vinden om hun kind voor te lezen: zet een CD op;)

Iedere ouder weet (volgens mij) dat op jongere leeftijd de hersenen gevoeliger zijn voor training. Juist in deze periode kan muziek daarom optimaal bijdragen aan leesprestaties en emotionele intelligentie. Kortom: meer muziekles op de basisschool. Dat lijkt me een top idee.

Wat ik ook nog las was dat volwassenen en kinderen met muzikale scholing beter in staat zijn om te luisteren en concentreren dan anderen. Ze worden minder gestoord door het achtergrondgedruis. Kortom: ze kunnen meerdere prikkels gemakkelijker van elkaar onderscheiden en beter focussen op hetgeen wat ze in zich op moeten nemen. Lijkt me een goede eigenschap om te ontwikkelen als jong mens, handig voor later!

Muziekles voor baby’s

Vorige winter heb ik met Kobe elke donderdag muziekles gehad bij Muziekschool Amsterdam en heb ik samen met hem en andere kindjes en ouders gedanst, gesprongen, nepsneeuw gegooid en muzikaal een dierentuin bewandeld. Leuk om op die manier contact te maken met Kobe en hij ook weer met andere kindjes. (En iets te doen te hebben op mijn vrije donderdag). De lerares aan het lachen maken lukte hem best vaak. Maar er was ook een uitdaging: proberen zonder dat de juf het zag een paar tonen aan te slaan op de piano. Maar volgens mij maakt ze dit wel vaker mee.

Muziekles was voor hem echt een uitje en ik merkte dat hij na steeds een paar minuten de kat uit de boom had gekeken, de lol erin kreeg. Ook zag ik dat hij makkelijker mee kon klappen met muziek en op de xylofoon thuis een deuntje kon maken (niet op toon, maar de volgorde van tonen klopte wel). Geen idee of het écht iets heeft bijgedragen aan zijn intelligentie of sociale gedrag. Maar iets misdaan heeft het zéker niet…

Wat doe jij met je kindje(s) met muziek?