Stelling: ik ben in de eerste plaats moeder

Hmmmm, ook hier een wederom herkenbaar verschil tussen de dame hieronder en mezelf.

Deze vind ik lastig. Want in eerste plaats vind ik mezelf gewoon mezelf. Lekker egoïstisch denk je dan? Ja, misschien wel. Echter weet ik van mezelf dat ik genoeg rekening houd met de mensen om me heen, in dit geval Kobe, en dat hij een hele hoge prioriteit heeft in mijn leven. Eigenlijk dus wel de hoogste.

Ik weet dat ikzelf gelukkiger ben als ik in mijn leven als mama nog steeds mijn eigen ding kan doen. Dit merkt Kobe, dit merk ik zelf en mijn omgeving merkt dit ook. Op een hele positieve manier. Vandaar dat ik mezelf ben op de eerste plaats en dan pas moeder, vriend, vriendin, dochter en collega.. NO dus voor mij.

Ik kan het nog wel proberen te ontkennen, maar YES. Ik voel me, ik bén, in de eerste plaats moeder. Wie je bent of hoe je jezelf ziet wordt volgens mij gedefinieerd door een aantal factoren, zoals waar je van houdt, waar je interesses liggen, wat belangrijk is in je leven, wat je dagelijks bezighoudt. Het antwoord op al deze vragen is mijn zoon. Hij is mijn grootste interesse, maar ook diegene die mij zo’n 24 uur per dag bezig houdt. Zelfs wanneer hij niet eens in de buurt is, is hij toch in mijn gedachten.

Natuurlijk ben ik méér dan moeder. Ik ben ook een vrouw, iemands partner, iemands dochter, werkneemster, docent, collega, vriendin. Rollen die ik allemaal belangrijk vind, maar het moederschap staat voor mij op #1. Niet eens per ze omdat ik dat zo wil – al zou ik denk ik ook niet iets anders op #1 zetten als ik mocht kiezen – maar omdat dat voor mij nu eenmaal zo is. Vanaf de dag dat Elia geboren werd, voel ik een liefde en een verantwoordelijkheid die groter is dan alles wat ik tot dan toe gevoeld heb. Ik voel de enorme behoefte om de best mogelijke mamma voor hem te zijn die ik maar kan zijn. Ik voel ook de behoefte om een goede vriendin en collega te zijn, maar toch een stuk minder sterk. Dus ja, ik ben in de eerste plaats moeder!