Gender reveal: klopt de naam van deze blog nog?

Mothers & sons. Bedacht in de tijd dat Fred en ik beiden 1 zoon hadden, en er van een – eventuele – volgende nog geen sprake was.

Vandaag – vrijdag 10 maart – hadden we de 20 weken echo. Iets waar ik (zoals elke mamma denk ik) enorm naar uitkeek, maar ook zenuwachtig voor was. Ik wilde heel graag weten of alles goed ging met die kleine daarbinnen. En het geslacht weten was een leuke extra. Al had ik het denk ik, als het alleen aan mij lag, niet hoeven weten. Dan had ik het wel gezien bij de bevalling. Maar de babydaddy wilde het heel graag weten omdat het dingen voor hem concreter zou maken, wat ik ook goed kan begrijpen.

Goed, genoeg gekletst. Wij krijgen…

…een tweede ZOON!

Wow, zo bijzonder. Twéé zoontjes, een broertje voor Elia, ik word een echte jongensmamma (was ik natuurlijk al) die met drie mannen aan tafel zit. Ik vind het zo leuk! Een meisje had ik echt net zo leuk gevonden, maar de wens voor een meisje die bij de eerste heel sterk was, was nu afgezwakt. Ik gunde Elia een broertje.

Hiermee wil ik niet zeggen dat de band tussen broer en zus minder is dan tussen broer en broer, maar het leek mij gewoon leuker. Dat, en ik was er vanaf het moment dat ik een positieve test in handen had heilig van overtuigd dat het weer een jongetje was. Ook al was de zwangerschap heel anders. Ik heb zelfs niet eens naar meisjesnamen gezocht of bij de babykleding voor meisjes gekeken. Het voelde heel natuurlijk om weer een zoon te krijgen, en nu blijkt dat dat ook echt zo is. Zo mooi!

Mothers & sons klopt dus nog ;-).