Help! Mijn kind is geobsedeerd door auto’s
Ik zag het helemaal voor me: mijn kind (jongen of meisje) zou ik genderneutraal opvoeden. Hij of zij zou spelen met auto’s, maar ook met poppen. Met ballen maar net zo lief met kinderwagens, met blauw en roze speelgoed.
So far mijn idee. In de praktijk ging het zo: Elia’s eerste woordje was ‘appel’. Dit werd al snel gevolgd door ‘auto’. Dit woord is zonder twijfel zijn meest gezegde woordje ooit. En niet alleen het woord vindt hij mooi, nee, mijn zoon (nu 16 maanden) is geobsedeerd door auto’s in allerlei vormen en maten. Eigenlijk door alles wat wielen heeft, hij is niet zo kieskeurig. Tractors, bussen en fietsen zijn ook welkom.
Wanneer ik hem een knuffel of een pop geef (want ja, dat heb ik meermalen geprobeerd), kijkt hij er even naar, glimlacht misschien, en verliest dan elke vorm van interesse. Elke auto daarentegen (van plastic, karton, op tv of in een boekje) wordt onthaald met een enthousiasme dat je normaal gesproken alleen ziet bij mensen die Olympisch goud gewonnen hebben.
Het begint al in de ochtend. Elia staat rechtop in zijn ledikant.
“Mama? Mama!”
– “Ja, lieverd?”
“Auto!”
(…)
Vervolgens loopt meneertje zo snel hij kan naar de woonkamer, grist een willekeurige auto uit zijn speelgoedbak en is het komende halfuur zoet met deze van de bankleuning af laten glijden.
Het is dus niet zo dat ik eerst allemaal auto’s voor hem gekocht heb, en dat hij er daarom nu zo gek op is. Het was echt iets dat al in hem zat, geen nurture maar nature. En wat doe je dan? Blijf je vergeefs proberen om hem op andere gedachten te brengen, of accepteer je zuchtend dat je dagen voortaan zult doorbrengen omringd door auto’s in allerlei vormen en maten? Ik deed het tweede.
En weetje, auto’s zijn zo slecht nog niet, je kunt met ze over rollen of dingen erop leggen om te ‘vervoeren’. En gelukkig houdt Elia ook van puzzelen of van rondrennen en springen of van de eendjes voeren, dus ik het even hélemaal gehad heb met die auto’s, kunnen we altijd nog (tijdelijk) iets anders doen…