Mijn bevalling: En toen vergat ik te puffen

Na een hele fijne zwangerschap weet je dat het eraan komt. De bevalling. Dat hoort er nou eenmaal bij. Je móét er doorheen, dat kind moet er echt uit (holy!) De bevalling duurt maar kort als je het vergelijkt met de zwangerschap, toch voelde de zwangerschap voor mij een paar dagen, de bevalling een heel jaar. Hier hoe het begon. En gelukkig ook eindigde!

Vlak voor de eerste wee

Voor de eerste wee begint zie je ertegenop. En dat gevoel is blijvend. Je weet dat het pijn gaat doen en je weet dat het na de eerste wee nog niet klaar is. Maar voor dit begint, moet je eerst nog door je laatste week zwangerschap heen. Bij sommige komen die weeën vanzelf, bij mij sloeg dit mijn uitgerekende datum over. Helaas! 29 november ’s middags (due date) zat ik gewoon nog met taart en koffie bij mijn tante’s verjaardag en liep ik enthousiast nog heen en weer naar de Albert Heijn om alvast wat beschuit te halen. Je voelt dat het nog niet díé ene dag is. Ik was wel wat minder fit maar echt een bevallingsgevoel had ik nog niet. Ondanks dat mijn familie me wel raar aan keek en een beetje angstig was dat de bevalling uitgerekend dáár zou plaatsvinden, was ik tóch op mijn tante haar 51e verjaardag verschenen.

Je snapt dat twee dagen na de 29e, ik tegen de weeën zat aan te hikken. Elk schopje die de kleine maakte, leek mijn hoop dat de bevalling zou starten te vergroten en gaf me een nog grotere teleurstelling toen bleek dat het ‘maar een schopje’ was. Ik wilde zo graag dat die dikke buik verdween, dat ik gewoon weer 100% energie zou hebben en dat ik zou weten hoe die kleine eruit kwam te zien. Maar goed, het komt wanneer het komt dacht ik. Elke nacht wakker liggen hoorde er ook bij. En nee, dat was niet alleen omdat ik me zou moeten voorbereiden op een niet-slapend kind. Ook omdat ik zat te wachten op een eerste blijk van een wee omdat uit menig forum bleek dat de weeën ’s nachts zouden beginnen.

7.30 ’s ochtends – 4 december

‘It’s a beautiful day‘ van Michael Bublé maakt ons op 4 december vrolijk wakker. Ik heb wat rommelige darmen voel ik, wat op zich niet gek is, want daar had ik al de hele zwangerschap last van… #whoops. Toch voelde het íétsje anders dan normaal. We gaan het bed uit en ontbijten rustig. Voor manlief naar zijn werk gaat, waarschuw ik hem: “Houd allebei je telefoons in de gaten, misschien dat je gebeld kunt worden.” Ik had een voorgevoel. En het bleek juist. De krampjes die eerder uit mijn darm leken te komen werden om de 10 à 12 minuten steeds sterker en ik begon bij de houden om de hoeveel tijd ze terug kwamen. Ja hoor!! Er zat een ritme in. Blij dat ik was, het ging beginnen!! Een hele dag bankhangen, Friends, Suits én nog wat series verder is het 16u ’s middags en worden de weeën steeds sneller. Manlief moet terugkomen van zijn werk want er zaten nog maar 6 minuten tussen. En bij één uur lang 5 minuten verschil, moest ik al de verloskundige gaan bellen!

Spoedcursusje puffen

Om 19u bleek dus dat ik een grote domme fout had gemaakt door de weeën tegen te werken. ‘Ze niet toe te laten’. Een hele dag weeën en ik was pas 3 centimeter verder. Toen heeft mijn verloskundige even een spoedcursus puffen gegeven, midden in onze woonkamer. 3 uur later kwam ze terug en ik was in een paar uur tijd naar 5 centimeter ontsluiting ‘gesprongen‘. Dat betekende: op naar het ziekenhuis.

—
Even tussendoor nog – wat een hel wanneer de verloskundige voelt hoeveel ontsluiting je hebt. OMG! Dat doet pijn.. Aan de pijn van de weeën zelf heb ik de hele dag rustig kunnen wennen, maar dit was wel echt hels. Maar goed, je moet er iets voor over hebben allemaal.
—

Sinterbaby

Om 3 uur lag ik al twee uur in bad. In bad liggen terwijl je vergaat van de pijn klinkt als iets heel onhandigs, maar is echt zo fijn! In twee uur tijd was ik van 5 naar 9 gegaan. Tijd om het bad weer te verlaten. Want het idee dat alles – kleine maar ook alle smerige zooi – in bad zou belanden beviel ( 😉 ) me niet… Een paar keer overgeven, 55 minuten persen, 2 gekneusde handen van manlief en wat spataderen later was mijn zoontje er. Om 3.55, een Sinterklaaskindje dus!